Twee lekkerbekken, twee soorten van genot...
De Romeinse dichter (Gaius Valerius) Catullus, die in de laatste eeuw vóór Christus leefde, was een fantastisch vernieuwende schrijver van nog steeds verrassende, amoureuze en satirische gedichten. In zijn zogenoemde Carmen 13 nodigt hij zijn grote vriend Fabullus uit voor een exquise maaltijd met de beste wijn en uitstekend vrouwelijk gezelschap… mits hij zijn eigen eten, drinken en minnares meebrengt. De dichter is namelijk platzak en moet roeien met de riemen die hij heeft. Maar hij belooft zijn vriend iets onbetaalbaars, want tussen vrienden bestaan geen taboes:
In ruil daarvoor krijg je van mij pure liefde
of wat nóg lieflijker en eleganter is:
de zalf die Venus en Cupido
geschonken hebben aan mijn meisje.
Ruik je die, smeek dan de goden, Fabullus,
om van jou alleen maar neus te maken.
Nauwelijks een eeuw later reageerde een andere beroemde Romein heel anders op (dreigende) armoede. Ik bedoel Marcus Gavius Apicius. Aan zijn relaties met het keizerlijke hof dankte hij een fortuin, maar hij spendeerde een nóg groter fortuin aan lekker eten en drinken – uiteraard in gezelschap. Oog in oog met de onvermijdelijke armoede pleegde hij zelfmoord, want een leven zonder lekker eten was voor hem ondraaglijk. Apicius werd er zo beroemd mee dat het enige bewaard gebleven Romeinse kookboek drie eeuwen later naar hem is genoemd, maar alleen dat al bewijst dat hij eerder uitzondering dan regel was. Hoe dan ook, Catullus bevalt me beter.
Aan het begin van deze post heb ik het over ’twee soorten van genot’. Dat past goed bij iets wat in de loop van deze week gaat gebeuren: mijn nieuwe boek Over eetgenot ligt dan in de boekwinkels. Prijs, dikte en uiterlijk vind je op de homepage van deze blog. Als jouw favoriete boekwinkel vergeten is om het in te slaan, kun je het ook rechtstreeks bij de uitgever bestellen. Ga naar: https://www.bornmeer.nl/winkel/eetgenot
Catullus mijn held!
In de Baie de Somme heb ik een saffraan kwekerij bezocht. Daar heb ik gehoord dat de rode saffraan de beste is. En dat de saffraan uit Iran van mindere kwaliteit is. En van de oplichterij (bv met curcuma) op leuke markten in Noord Afrika. Jij bent in Iran geweest. Wat vind jij. Is dit Franschauvinisme of waar?